Carne de Leviatán

Nesta obra a autora vira cara a unha escritura directa. Trátase dunha poética que, por ausentarse totalmente dos obxectos, da expresión e da significación, intenta dar conta dos corpos, do mundo, dun eu e do seu pensamento. Así e todo, a identidade esfarélase fronte á idea enorme do tempo: algo lingüístico que quita o alento... Pois o significado en ningún idioma, podería dicir a conmoción do corpo. Só a estrañeza articula a fala na que se di o límite.